Slachtoffers Strafgevangenis Noordsingel - mei 1940

Aan de Noordsingel in Rotterdam werd in 1872 de eerste Nederlandse cellulaire gevangenis in gebruik genomen. Het gebouw had een stervormige structuur met vier cellenvleugels, een administratievleugel en een centrale negenhoekige kern. Vanuit deze kern waren alle cellenvleugels, met in totaal 340 cellen, overzichtelijk en bereikbaar. Elke vleugel bestond uit drie verdiepingen, waarbij de cellen zich aan weerszijden van een vide bevonden.

De cellen waren 2,50 meter breed en 4 meter lang en uitgerust met een tralievenster, stromend water, centrale verwarming en een toilet. Elke vleugel had bovendien een eigen wandelplaats.

Tijdens het bombardement op Rotterdam op 14 mei 1940 werd de A-vleugel (linkervleugel) van de Strafgevangenis door een verdwaalde bom verwoest. Ook de linkervleugel van het Gerechtsgebouw werd zwaar getroffen en de Bijzondere Strafgevangenis voor Vrouwen raakte beschadigd. Bij deze aanval kwamen ten minste 42 mensen om het leven, waaronder gedetineerden, personeelsleden en familieleden.

De overlevende gedetineerden werden door de gevangenisdirecteur op vrije voeten gesteld. Later besloot de Officier van Justitie om gevangenen die een straf van meer dan drie maanden moesten uitzitten, met uitzondering van degenen die zich heldhaftig hadden gedragen, opnieuw op te sporen. Op 20 augustus 1940 werd de Strafgevangenis aan de Noordsingel weer in gebruik genomen.

Overzicht van de slachtoffers

Op basis van het document Opgave van overleden gevangenen, ten gevolge van het luchtbombardement op 14 mei 1940 en relevante documenten uit de Burgerlijke Stand van Rotterdam heeft Stichting Voorouder het onderstaande overzicht van de slachtoffers van de Strafgevangenis aan de Noordsingel samengesteld.