Bombardement Rotterdam, slachtoffers strafgevangenis Noordsingel

Aan de Noordsingel in Rotterdam werd in 1872 de eerste Nederlandse cellulaire gevangenis in gebruik genomen. Het gebouw heeft de vorm van een ster, met vier cellenvleugels, een administratievleugel en een centrale negenkantige kern. Vanuit deze kern waren de vier cellenvleugels met in totaal 340 cellen te overzien en bereikbaar. Elke vleugel bestond uit drie verdiepingen met cellen aan weerszijden van een vide. 

De cellen waren 2,50 meter breed en 4 meter lang en voorzien van een tralievenster, stromend water, centrale verwarming en een toilet. Bovendien had elke vleugel een eigen wandelplaats.

Tijdens het bombardement op Rotterdam van 14 mei 1940 werden, door een verdwaalde bom, de A-vleugel (linkervleugel) van de Strafgevangenis en de linkervleugel van het Gerechtsgebouw verwoest en werd de Bijzondere Strafgevangenis voor Vrouwen beschadigd. Hierbij verloren zeker 42 mensen, waaronder gedetineerden, personeelsleden en familie, het leven.

Alle gedetineerden die het bombardement hadden overleefd, werden door de directeur vrijgelaten. Later besloot de Officier van Justitie alle gedetineerden, die meer dan drie maanden gevangenisstraf moesten ondergaan, met uitzondering van degenen die zich heldhaftig hadden gedragen, weer op te sporen. De Strafgevangenis aan de Noordsingel werd op 20 augustus 1940 weer in gebruik genomen.

Op basis van het document “Opgave van overleden gevangenen, ten gevolge van het luchtbombardement op 14 mei 1940” en relevante documenten uit de Burgerlijke Stand van Rotterdam is door de Stichting Voorouder onderstaand overzicht van de slachtoffers van de Strafgevangenis Noordsingel opgesteld.